1.ਵਿਗਿਆਨ ਦਾ ਚਮਤਕਾਰ! ਬੰਦਾ ਤੁਰ ਗਿਆ, ਪਰ ਉਸ ਜੀ ਆਵਾਜ਼ ਸਾਡੀ ਟਕੜ ਵਿੱਚ ।
2.ਭਗਵਾਨ ਬੁੱਧ ਨੇ ਆਖਿਆ ਸੀ - ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਸੱਚਿਆਈ ਏ ਪਰਿਵਰਤਨ । ਅਸੀਂ ਹਰ ਛਿਣ ਬਦਲਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਮਰਦੇ ਹਾਂ, ਤੇ ਮੁੜ ਜਿਉਂ ਪੈਂਦੇ ਹਾਂ ।
3.ਮੈਂ ਇਹ ਮੰਨਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਹਰ ਲੇਖਕ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਰਚਨਾ ਕਈ ਵੇਰ ਸਾਣ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹਾ ਕੇ ਅੰਤਿਮ ਰੂਪ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ।
ਇੱਕ ਵੇਰ ਮੈਂ ਸਬਜੀ ਲੈਣ ਘਰੋਂ ਤੁਰਿਆ ਤਾਂ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨੇ ਮਗਰੋਂ ਘਰ ਮੁੜਿਆ । ਆ ਕੇ ਲੋਕਮਾਤਾ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ, 'ਮੈਂ ਤਿੰਨ ਹਜ਼ਾਰ ਲੋਕ-ਗੀਤ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਲਿਆਇਆ ਹਾਂ।' ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਵੀ ਕੋਈ ਸਬਜ਼ੀ ਹੋਵੇ ।
4.ਗਲੀ ਵਿਚੋਂ ਆਉਂਦੀ ਰੱਦੀ ਕਬਾੜੀ ਵਾਲੇ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਮੈਨੂੰ ਚੌਕਾਂ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ 'ਚੋਂ ਕੋਈ ਰੱਦੀ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਦਾ ਟੁਕੜਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ । ਮੇਰਾ ਮਨ ਆਖਦਾ ਹੈ, 'ਤੇਰੇ ਅੱਖਾਂ ਮੀਚਣ ਦੀ ਦੇਰ ਏ, ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਕਿਸੇ ਰੱਦੀ ਵਾਲੇ ਦੀ ਉਂਗਲੀ ਫੜ ਕੇ ਤੁਰ ਜਾਣਗੀਆਂ ।'
5.ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਇਹ ਨਸੀਹਤ ਵੀ ਮੇਰੇ ਪਿੜ ਪੱਲੇ ਪੈਂਦੀ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਕਹਿਣ ਲਈ ਕੁਝ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਕਲਮ ਚੁੱਕੋ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਐਵੇਂ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਕਾਲੇ ਕਰਨ ਦਾ ਪਾਪ ਨਾ ਕਮਾਵੋ ।
5.ਖਬਰੇ ਉਸਨੇ ਕਿਸ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦੇ ਕੇ ਆਖਿਆ - ਤੁਸੀਂ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਡਰ ਲਗਦਾ ਹੋਵੇ । ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨਾ ਤਾਂ ਅਸੰਭਵ ਹੈ, ਜੋ ਤੁਹਾਥੋਂ ਡਰਦਾ ਹੋਵੇ । 'ਪਰੀਏ ਨੀ ਪਰੀਏ ਉਮਰਾਂ ਦੇ ਪੁਲਾਂ ਹੇਠੋਂ ਲੰਘ ਗਿਆ ਪਾਣੀ ਰੇਤੜ ਵਿੱਚ ਕਿੰਝ ਤਰੀਏ'